آمدنمان بهر چیست؟؟

شاید برای خیلی‌ها حضور گسترده و هر ساله  ملت ایران در مراسم 22 بهمن ماه امری شگفت به نظر آید که البته اینگونه نیز هست. با توجه به مقدمه ای که به آن اشاره می‌شود سعی داریم این حضور را تحلیل کنیم.
برای اینکه بتوانیم فردی را متمایل به انجام یک کار یا پذیرش یک عقیده کنیم، استفاده از ابزارهای زیر ضروری است :

1.تشویق:
تشویق کردن افراد برای انجام یک کار، بسیار رایج است و همواره در زمینه های مختلف از آن استفاده می‌شود.

2.تنبیه :
تنبیه کردن برای انجام یا عدم انجام یک کار نیز بسیار مورد استفاده است و گاهی لازم و ضروری به نظر می‌آید.استفاده ازاهرم تشویق و تنبیه در بین انسان ها  و حیوانات مشترک است.
3. استدلال :
برای اینکه دیگران را به انجام عملی دعوت کنیم می‌توانیم از این ابزار استفاده کنیم. چرا که انسان وقتی که انجام یک عمل را به وسیله استدلال عقلانی لازم  دانست در پی ا نجام آن قدم برمی‌دارد.
4. محبت :
یکی از ابزار های فوق العاده مهم و موثر در این زمینه ایجاد محبت و وعلاقه بین آمرو مامور است. بسیار پیش می‌آید که انجام یک کار برای فردی، سخت و غیر قابل تحمل و یا بی اهمیت باشد ولی فقط به خاطر اینکه محبوب امر کرده است، آن را جامه عمل می‌پوشاند. در قرآن کریم آمده است « قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَیَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ » گویا بین محبت و اطاعت رابطه‌ای ناگسستنی برقرار است. استفاده از این نتایجی دارد که هیچ عامل دیگری نمی تواند تا این اندازه مثمر ثمر باشد. محبت باعث می‌شود تا یک عمل یا یک عقیده از درون پذیرفته شود و هیچ گاه از ارزش آن کاسته نشود. 

******

استفاده ازدو ابزار تنبیه و تشویق برای شرکت حداکثر مردم دراین مراسم مناسب به نظر نمی‌رسد چرا که اثری بسیار جزئی و غیر موثری دارد . (البته گاهی کسانی به شوخی مطرح می‌کنند که اینگونه مراسم هاست و ساندیسش!!)

ایرانیان همه ساله با یک استدلال جزئی در می‌یابند که حضور گسترده آنها سبب خنثی شدن نقشه‌های دشمنان می‌گردد و آنها می‌توانند با نشان دادن وحدت خود در این روز، زمینه‌های رشد و پیشرفت را در کشور خود ایجاد کنند. رهبر معظم انقلاب نیز با دعوت همگان برای شرکت در این راهپیمایی باشکوه تاکید می‌کنند که حضور ملت می‌تواند ثمرات گسترده‌ای در داخل و خارج از این مرز و بوم داشته باشد.

محبت و مودتی که الان در کشور ما بین امام و امت ایجاد شده، باعث می‌شود این نظام توانایی‌هایی داشته باشدکه تئوری های موجود سیاسی هیچ کدام قادر به تحلیل آنها نباشند. یکی از جامعه‌شناسان که با انقلاب ما میانه‌ای ندارد، می‌گوید تحقیقات و بررسی‌های من نشان داد که تمام دکترین‌ها، گفتمان‌ها و نسخه‌های حکومتی بعد از پدیدار شدن رنگ می‌بازد به جز دکترین‌های ولایت خمینی، که نه تنها کمرنگ نشده،  بلکه در گذر زمان بر اهمیت آن نیز افزوده شده است. چرا؟ این به خاطر همان علقه‌ای است که بین امام و امت ایجاد می‌شود و نمی‌گذارد تا حرف امام بر زمین بماند. این است آن اکسیری که همه ساله  به این حکومت جانی تازه می‌بخشد و اجازه نمی‌دهد کید دشمنان مانعی در برابر این سیل خروشان ایجادکند. به امید روزی که پرچم این انقلاب به دست صاحب اصلیش برسد...